Miasto w województwie lubuskim, siedziba powiatu wschowskiego i gminy miejsko-wiejskiej Wschowa. Prawa miejskie Wschowa uzyskała w XIII wieku. Położenie miasta na szlakach handlowych z Poznania do Głogowa oraz Czech spowodowało jego szybki rozwój. Wschowa przez wieki była znaczącym miastem w Koronie Polskiej. Położenie na pograniczu Wielkopolski i Śląska, na starym trakcie handlowym prowadzącym z Saksonii i Czech do Polski było jednym z czynników decydujących o pozycji miasta. Silny rozwój rzemiosła, w tym szczególnie sukiennictwa oraz handel zbożem umacniały pozycję miasta i przyczyniły się do bogactwa jego mieszkańców.

Polska nazwa miasta jest interpretowana dwojako. Jest hipoteza, jakoby była związana z czasownikiem schować, które w staropolskim występuje w formie wschować. Nazwa miasta mogłaby wskazać miejsce, w którym można się schronić. Opowiedziano się też za wersją, że pochodzi od dzierżawczej nazwy Wieszów, która wywodzi się od nazwy osobowej Wiesz będącej skróceniem imienia Wielisław.

Z myślą o mieszkańcach, a przede wszystkim gościach chcących poznać Wschowę, została wytyczona w 2012 roku miejska trasa turystyczna. W 2014 roku została ona wzbogacona tablicami informacyjnymi rozmieszczonymi przy wybranych zabytkach. Dzięki nim zainteresowani poznają, nie tylko wschowską starówkę, ale także szczególne miejsca poza murami miejskimi, jak piękny Staromiejski Cmentarz Ewangelicki, wieżę ciśnień czy gotycki kościół w Przyczynie Górnej.

Niektóre z atrakcji turystycznych Wschowy:

• Ratusz – siedziba władz miejskich
• Fontanna miejska z VIII wieku – jej ozdobą jest rzeźba przedstawiająca kobietę w zbroi. W prawej ręce trzyma ona proporzec, a lewą ma opartą o tarczę. Obecnie w fontannie znajduje się kopia rzeźby, a jej oryginał przechowywany jest w Muzeum Ziemi Wschowskiej.
• Byk „Ilon” – jadąc samochodem ze Wschowy w kierunku Osowej Sieni, można napotkać pomnik byka stojącego na wysokim cokole. Pomnik wybudowano w czasie stanu wojennego (1982 rok) staraniem Edmunda Apolinarskiego, ówczesnego Dyrektora Państwowego Ośrodka Hodowli Zarodowej (POHZZ) w Osowej Sieni. Wcześniej w tym właśnie miejscu znajdował się pomnik Bismarcka, jednak został on rozebrany pod koniec lat 60-tych.